Tony Di Napoli
2012
Een houten bank nodigt de voorbijganger uit om halt te houden en even plaats te nemen. Het fundament van de bank bestaat uit een ingegraven kist waarin zich een lithofoon bevindt met zes staven kalksteen gestemd rondom de toonhoogte Fa2, in micro-intervallen van één negende van een toon. Wie in de nabijheid komt, zet een mechanisme in werking dat de lithofoon en daarmee ook de stoel laat vibreren. Buizen met dezelfde eigenfrequenties als de klankstenen functioneren als resonatoren. Zij leiden het geluid naar de bovengrond. Het fysieke contact met de bank maakt het geluid niet alleen hoorbaar, maar ook voelbaar.
Met de steun van Centre Henri Pousseur - Musique électronique / Musique mixte, Luik
Tony Di Napoli leeft in Treffort (FR). Hij studeerde beeldhouwkunst en boekbinden en voerde onderzoek uit naar lithofonen in Vietnam. Zijn werk wordt dikwijls gekenmerkt door ‘complementaire opposities’: enerzijds steen als materie en duurzaam element, anderzijds het plantaardige als efemeer element.